M&M, de zomer voorbij…
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
25 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Colac Bay
Kia Ora!
Zo, de radiostilte is weer voorbij, hier zijn we weer!
Nee, we zijn niet stiekem naar Nederland gekomen of verdwaald. Het leven als backpacker is gewoon doorgegaan inclusief een paar maanden werken en nog véél meer reizen! Hoe is het in ons koude kikkerlandje? We kregen hier de Olympische Winterspelen een beetje mee en we zagen vooral veel medailles langskomen, gaaf zeg! Hebben we verder nog roddels of feiten gemist? We zijn benieuwd!
Hier gaat het z’n gangetje. Op het moment zijn we in Colac Bay, je kunt bijna niet zuidelijker dan hier. In het zuiden van het zuidereiland dus. Ik kan als ik nu het raam uitkijk Stewert Island zien liggen. Daar schijnen veel kiwi’s te zijn (het vogeltje), wij hebben er in ieder geval nog niet één gezien. Ik heb gezegd dat ik Nieuw-Zeeland niet verlaat voordat ik zo’n beestje heb gezien en aangezien je ze bijna alleen kunt spotten als het schemer is en ze heel schuw zijn… waarschijnlijk ben ik hier nog wel even! Owja, ik heb ook gezegd dat ik NZ niet verlaat voordat ik ergens motor heb kunnen rijden. Mijn bucket-list is nog niet helemaal afgevinkt dus!
Wat we allebei wel van ons lijstje kunnen afvinken is dat we een echte tramp hebben gedaan. Zo noemen de kiwi’s (de inwoners) een hike/wandeltocht. Mét backpack! Michel heeft een tramp van 3 dagen gedaan in het noorden van het zuidereiland, de Heaphy Track. Door weer en wind met een tent, slaapzak, kookgerei enz. En aan de verhalen en foto’s te zien heeft hij een hele gave tocht gemaakt!
Op dat moment waren we nog aan het werk bij het ‘Jesterhouse’ een restaurant in Tasman. Dus ik heb gewoon doorgewerkt. Wat ook aardig wandelen was heel de dag als serveerster, aangezien het restaurant superdruk was! Het is hier zomervakantie geweest in december (blijft gek klinken he) én het Jesterhouse heeft de award gewonnen; ‘beste restaurant van Nieuw-Zeeland 2013/2014’! Dus genoeg klandizie zullen we maar zeggen. Michel heeft hier als kitchenhand en afwasser gewerkt en ik dus als serveerster (oude tijden herleven). Dit was echt een superleuke ervaring en dit is mede mogelijk gemaakt door het team waarmee we mochten werken. En niet verkeerd om de portemonnee weer een beetje te spekken. Laten we eerlijk zijn, NZ is kneiterduur. Maar dat terzijde…
We hebben met onze bazen en collega’s 1e kerstdag gevierd en 2e kerstdag hebben we een wijntje op een heel mooi strand gedronken. Oud & Nieuw hebben we gevierd in Nelson met een leuk, jong stel; Glen & Jeanette (+vrienden) waar we hiervoor HelpEx hadden gedaan.
Met Glen en Jeanette hebben we tijdens ons verblijf daar geholpen met meubels verven, een kamer (ik heb voor het eerst in mijn leven een plafond geverfd… ik was bang dat mijn rug nooit meer in zijn oorspronkelijke vorm terugkwam!) en Michel heeft een veranda gemaakt rondom een oude cottage. Wat ook heel leuk was, we hebben onze eigen bessen geplukt. Het heet; PYO berries. Pick Your Own. Je gaat gewoon met je bakje de boomgaard in, plukt wat je wilt hebben. Dit wil zeggen; 1 framboos in je bakje 1 framboos in je mond, tot je misselijk bent en je bakje vol zit. Dan terug naar de kassa, afwegen, betalen en daar heb je supervers fruit! Ideaal.
Maargoed, ik heb gezegd dat we allebei de tramp met backpack kunnen afvinken. In Abel Tasman National park hebben we samen nog een nachtje gekampeerd! Inderdaad, voor de oplettende lezer, hier zijn we met big sis ook geweest. Alleen hebben we nu een wandeltocht van 2 dagen aan de andere kant van het National Park gedaan. En weer zo mooi! We hebben onderweg zeehonden gezien, weer prachtige stranden en we hebben gekampeerd 1 meter van het strand vandaan! Als snack hebben we verse mosselen van de rotsen gepakt (weer een soort PYO dus), deze gekookt, gebakken en opgegeten. Wat een leven he, in het zonnetje. De tweede dag was een grotere uitdaging (voor mij dan), want we hadden even niet ingecalculeerd dat we een heuvel op moesten. Nu zijn de heuvels in NL niet zo spannend, maar als ze in NZ het over een heuvel hebben, is het meer 2x onze Sint-Pietersberg uit Maastricht. Althans, dat gevoel had ik toen ik met backpack en al steil omhoog moest… maar na veel gezucht en gesteun (arme Michel) heb ik ook dat gered en weer een ervaring rijker ;).
Zoals jullie weten zijn we ook beide jarig geweest! Michel is sinds een paar dagen geen twintiger meer! En ik zit ook aan het eind daarvan.
22 februari was het zover, Michel 30! En aangezien het ‘zijn dag’ was veel lekker eten, kaarsjes in 30-vorm (zie foto) en cadeautjes! De collega’s hier in het restaurant hebben een lekkere taart gemaakt en onze hostess heeft een heerlijk verjaardags-diner voor ons en vrienden gekookt. Hij zegt dat het niet anders voelt om nu 30 te zijn, maar ik hoorde hem toch echt zeggen ‘wow ik ben gewoon 30!’ ;)
21 januari was de mijne. Een hele leuke dag wat begon met een brownie (inclusief kaarsje!) en alle collega’s die spontaan Happy Birthday beginnen te zingen en eindigde met een potluck. Wat betekent dat iedereen die je uitnodigt wat te eten of drinken meeneemt. Volgens mij noemen wij dat een American Party. Een heel populaire manier en ideaal, want je hoeft niet alles zelf te maken. Ik ben ervoor om dit nóg meer in Nederland te introduceren!
Omdat het op mijn verjaardag zelf regende hebben we mijn verjaardagscadeau een andere dag gedaan. Namelijk; SUP-en. Stand Up Paddle boarding. Een populaire watersport hier in NZ. Het idee is dat je op een surfplank al roeiend vooruit beweegt. In het begin nogal wiebelig, maar als je je evenwicht hebt gevonden, superleuk! Vooral als Michel de handstand gaat doen op de plank en in het water valt hihi.
Nu dus in Colac Bay. We doen hier HelpEx (werken voor eten en accommodatie) bij een vrouw die een restaurant heeft hier. We helpen haar eigenlijk vooral rond het huis en we hebben een garage opgeruimd. Heel relaxed, we krijgen heerlijk eten wat de klanten in het restaurant ook krijgen, onze hostess is een lieve vrouw, dus ons hoor je niet klagen.
En what’s next.. We krijgen vaak de vraag wanneer en óf we überhaupt naar huis komen. Tsja, daar kunnen we nog geen uitspraak over doen. Er is hier in ieder geval nog zat te beleven dus de tijd zal het leren…
Tot gauw lieve lezers! We kijken uit naar jullie reacties ☺
M&M
Zo, de radiostilte is weer voorbij, hier zijn we weer!
Nee, we zijn niet stiekem naar Nederland gekomen of verdwaald. Het leven als backpacker is gewoon doorgegaan inclusief een paar maanden werken en nog véél meer reizen! Hoe is het in ons koude kikkerlandje? We kregen hier de Olympische Winterspelen een beetje mee en we zagen vooral veel medailles langskomen, gaaf zeg! Hebben we verder nog roddels of feiten gemist? We zijn benieuwd!
Hier gaat het z’n gangetje. Op het moment zijn we in Colac Bay, je kunt bijna niet zuidelijker dan hier. In het zuiden van het zuidereiland dus. Ik kan als ik nu het raam uitkijk Stewert Island zien liggen. Daar schijnen veel kiwi’s te zijn (het vogeltje), wij hebben er in ieder geval nog niet één gezien. Ik heb gezegd dat ik Nieuw-Zeeland niet verlaat voordat ik zo’n beestje heb gezien en aangezien je ze bijna alleen kunt spotten als het schemer is en ze heel schuw zijn… waarschijnlijk ben ik hier nog wel even! Owja, ik heb ook gezegd dat ik NZ niet verlaat voordat ik ergens motor heb kunnen rijden. Mijn bucket-list is nog niet helemaal afgevinkt dus!
Wat we allebei wel van ons lijstje kunnen afvinken is dat we een echte tramp hebben gedaan. Zo noemen de kiwi’s (de inwoners) een hike/wandeltocht. Mét backpack! Michel heeft een tramp van 3 dagen gedaan in het noorden van het zuidereiland, de Heaphy Track. Door weer en wind met een tent, slaapzak, kookgerei enz. En aan de verhalen en foto’s te zien heeft hij een hele gave tocht gemaakt!
Op dat moment waren we nog aan het werk bij het ‘Jesterhouse’ een restaurant in Tasman. Dus ik heb gewoon doorgewerkt. Wat ook aardig wandelen was heel de dag als serveerster, aangezien het restaurant superdruk was! Het is hier zomervakantie geweest in december (blijft gek klinken he) én het Jesterhouse heeft de award gewonnen; ‘beste restaurant van Nieuw-Zeeland 2013/2014’! Dus genoeg klandizie zullen we maar zeggen. Michel heeft hier als kitchenhand en afwasser gewerkt en ik dus als serveerster (oude tijden herleven). Dit was echt een superleuke ervaring en dit is mede mogelijk gemaakt door het team waarmee we mochten werken. En niet verkeerd om de portemonnee weer een beetje te spekken. Laten we eerlijk zijn, NZ is kneiterduur. Maar dat terzijde…
We hebben met onze bazen en collega’s 1e kerstdag gevierd en 2e kerstdag hebben we een wijntje op een heel mooi strand gedronken. Oud & Nieuw hebben we gevierd in Nelson met een leuk, jong stel; Glen & Jeanette (+vrienden) waar we hiervoor HelpEx hadden gedaan.
Met Glen en Jeanette hebben we tijdens ons verblijf daar geholpen met meubels verven, een kamer (ik heb voor het eerst in mijn leven een plafond geverfd… ik was bang dat mijn rug nooit meer in zijn oorspronkelijke vorm terugkwam!) en Michel heeft een veranda gemaakt rondom een oude cottage. Wat ook heel leuk was, we hebben onze eigen bessen geplukt. Het heet; PYO berries. Pick Your Own. Je gaat gewoon met je bakje de boomgaard in, plukt wat je wilt hebben. Dit wil zeggen; 1 framboos in je bakje 1 framboos in je mond, tot je misselijk bent en je bakje vol zit. Dan terug naar de kassa, afwegen, betalen en daar heb je supervers fruit! Ideaal.
Maargoed, ik heb gezegd dat we allebei de tramp met backpack kunnen afvinken. In Abel Tasman National park hebben we samen nog een nachtje gekampeerd! Inderdaad, voor de oplettende lezer, hier zijn we met big sis ook geweest. Alleen hebben we nu een wandeltocht van 2 dagen aan de andere kant van het National Park gedaan. En weer zo mooi! We hebben onderweg zeehonden gezien, weer prachtige stranden en we hebben gekampeerd 1 meter van het strand vandaan! Als snack hebben we verse mosselen van de rotsen gepakt (weer een soort PYO dus), deze gekookt, gebakken en opgegeten. Wat een leven he, in het zonnetje. De tweede dag was een grotere uitdaging (voor mij dan), want we hadden even niet ingecalculeerd dat we een heuvel op moesten. Nu zijn de heuvels in NL niet zo spannend, maar als ze in NZ het over een heuvel hebben, is het meer 2x onze Sint-Pietersberg uit Maastricht. Althans, dat gevoel had ik toen ik met backpack en al steil omhoog moest… maar na veel gezucht en gesteun (arme Michel) heb ik ook dat gered en weer een ervaring rijker ;).
Zoals jullie weten zijn we ook beide jarig geweest! Michel is sinds een paar dagen geen twintiger meer! En ik zit ook aan het eind daarvan.
22 februari was het zover, Michel 30! En aangezien het ‘zijn dag’ was veel lekker eten, kaarsjes in 30-vorm (zie foto) en cadeautjes! De collega’s hier in het restaurant hebben een lekkere taart gemaakt en onze hostess heeft een heerlijk verjaardags-diner voor ons en vrienden gekookt. Hij zegt dat het niet anders voelt om nu 30 te zijn, maar ik hoorde hem toch echt zeggen ‘wow ik ben gewoon 30!’ ;)
21 januari was de mijne. Een hele leuke dag wat begon met een brownie (inclusief kaarsje!) en alle collega’s die spontaan Happy Birthday beginnen te zingen en eindigde met een potluck. Wat betekent dat iedereen die je uitnodigt wat te eten of drinken meeneemt. Volgens mij noemen wij dat een American Party. Een heel populaire manier en ideaal, want je hoeft niet alles zelf te maken. Ik ben ervoor om dit nóg meer in Nederland te introduceren!
Omdat het op mijn verjaardag zelf regende hebben we mijn verjaardagscadeau een andere dag gedaan. Namelijk; SUP-en. Stand Up Paddle boarding. Een populaire watersport hier in NZ. Het idee is dat je op een surfplank al roeiend vooruit beweegt. In het begin nogal wiebelig, maar als je je evenwicht hebt gevonden, superleuk! Vooral als Michel de handstand gaat doen op de plank en in het water valt hihi.
Nu dus in Colac Bay. We doen hier HelpEx (werken voor eten en accommodatie) bij een vrouw die een restaurant heeft hier. We helpen haar eigenlijk vooral rond het huis en we hebben een garage opgeruimd. Heel relaxed, we krijgen heerlijk eten wat de klanten in het restaurant ook krijgen, onze hostess is een lieve vrouw, dus ons hoor je niet klagen.
En what’s next.. We krijgen vaak de vraag wanneer en óf we überhaupt naar huis komen. Tsja, daar kunnen we nog geen uitspraak over doen. Er is hier in ieder geval nog zat te beleven dus de tijd zal het leren…
Tot gauw lieve lezers! We kijken uit naar jullie reacties ☺
M&M
-
25 Februari 2014 - 05:51
Frans:
'Pick your own berries' Het zal weer eens niet waar zijn, er stappen een paar dutchies de boomgaard in en de bomen worden direct half leeg gekaait. Ze hadden bij het afrekenen jullie beter op de weegschaal kunnen zetten ipv die bakjes!!
Goeie foto's zeg! -
25 Februari 2014 - 09:50
Geke:
Blijf verwonderen en genieten! Heerlijk.
overigens kennen we in de Betuwe ook PYO ;-) -
25 Februari 2014 - 17:42
Els Van Tol:
ha m & m
wat een moois maken jullie allemaal mee! iets wat niemand je meer kan afpakken. van harte gefeliciteerd nog allebei! blijf genieten en tot horens liefs els
-
26 Februari 2014 - 10:00
Ma Holleman:
Ha Michel en Martine
Wat een belevenissen weer we schrijven dit vanuit Thailand 35 graden
Liefs pap en pap
Dikke kussen van hier -
03 Maart 2014 - 22:19
Danielle:
Lieve Michel & Martine
Wat een mooie dingen zeg die jullie zo mee maken!
Soms ben ik best jaloers haha
maar dan kijk ik naar Isa en dan denk ik nee toch niet haha :-)
Ik verheug me op jullie volgende stukje :-)
Dikke kus van ons 3en!!!
Ps. Isa heeft op 02-03-2014 voor het eerst.......MAMA gezegd lieffff he:-)
-
04 Maart 2014 - 22:43
Stijna & Linda:
Hey martine & Michel,
Leuk om jullie verhalen te lezen!!! Wij zitten nu nog 2 dagen in Nieuw- Zeeland en gaan dan richting Chili!! Wij begrijpen wel dat jullie hier nog een poosje blijven. Het is hier echt genieten!! O en Martine, berg op wandelen.. pfff wij begrijpen je helemaal hoor!! vermoeiend, maar zeker trots als je het dan gehaald hebt!! Had je ook spierpijn???? hahahah wij wel :)
Geniet nog van alles wat jullie mee gaan maken!!
Veel liefs Stijna & Linda -
10 Maart 2014 - 20:34
Oma Coolen:
hoy luitjes
even een bericht van mijn
het is hier voor jaar
gisteren zijn je vader en moeder
en danille en isa geweest
was gezellig hoor
met jullie gaat alles goed
en jullie maken nog steed van alles
met mijn is het goed oma -
13 Mei 2014 - 11:12
Dorieke:
Hee laiverds!!
Wat een tof verhaal! Wel een beetje outdated, dus wacht met spanning op een nieuwe post! Allebei jullie foto's zien er leuk uit... dus ben benieuwd naar jullie avonturen!
(ps; hiken in de winter is wel echt voor de NZ gevorderden!)
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
