If your happy and you know it...
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
08 Maart 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Sue sedei!
En voor je het weet zit je op een Cambodiaanse bruiloft en sta je de dag erna een bibliotheek te stuken en Engelse les te geven op de school (Angtonlap School)!
Op dit moment zit ik buiten in het huis van Sareth (de monnik) en familie via de laptop mijn verhaal te typen. Oww, en ik heb zooooveel te vertellen. Ik kan wel zeggen dat dit één van mijn hoogtepunten van mijn reis zal zijn. Ik zal het proberen kort te houden...
Es en ik zijn dus zaterdag aangekomen in Phnom Penh, Sareth woont daar in de Uonalom Temple en gaat in Phnom Penh ook naar de Universiteit. We ontmoeten hem in de tempel op zondag en in zijn (slaap)kamer daar vertelt hij ons over wat we gaan doen en over het werk wat hij zelf doet. Een bijzondere man die veel voor de community betekent. Zo heeft hij er voor gezorgd dat er in zijn dorp (Dom Dek) scholen zijn gebouwd en helpt hij mensen in het dorp met problemen en geeft hij mensen voorlichting over HIV en dat is nog maar een begin. Een monnik met een missie dus.
Het grappige was dat ik Sareth nog niet ontmoet had het idee had dat een monnik een soort buddha was en ontzettend spiritueel en onbereikbaar zou zijn, dat je bijvoorbeeld niet naast hem mocht gaan zitten of aanraken, niet in de ogen mag kijken o.i.d. Maar gelukkig is dat allemaal flauwekul en hebben we ontzettend veel lol en kunnen we over alles praten met Sareth.
Die zelfde zondagmiddag stappen Es en ik met Sareth in de tuktuk en rijden we in 1,5 uur naar het dorp, waar we welkom worden ontvangen door de familie van Sareth, we verblijven ook in hun huis. Op de foto's zullen jullie het wel zien, een huis hoog op poten en het dorp doet een beetje middeleeuws aan. Diezelfde avond is er een traditionele bruiloft bezig en mogen we met Sareth gaan kijken. Het is heel normaal als de mensen uit het dorp ook komen ook al ben je niet uitgenodigd, we voelen ons wel een beetje ongemakkelijk aangezien we van alle kanten worden aangestaart. Sommige kinderen en volwassenen zijn wat 'brutaler' en zeggen 'hello hello'. Heel bijzonder om de rituelen te zien. 's Avonds is het partyhardy (al lijkt het meer een kinderfeestje) en doen wij ook nog een dansje. Dan op tijd naar bed, want de wekker gaat weer om 6.00u.
De 2 dagen erna gaan we de muren van de nieuwe bibliotheek stuken en mogen we in de les kijken waar ze 'Kmei' geven (cambodiaans) en Engelse les. Het is zo'n 35 graden dus we zweten wat af, maar oefening baart kunst en het stuken gaat beetje bij beetje beter. Es blijft 2 dagen en de tweede dag mogen we samen een Engelse les geven. We hebben besloten om het liedje 'if your happy and you know it clap your hands' te leren. Het is zo leuk om de kinderen lol te zien hebben en ze vinden het allemaal maar wat interessant.
Es heeft ondertussen afscheid genomen en is terugggeaan met de tuktuk naar Phnom Penh. Gelukkig zie ik haar vanavond nog en hebben we ons 'laatste avondmaal'. Zal wel weer vreemd zijn om alleen te reizen. Na Es haar vertek had Sareth een verassing voor me, we hebben samen met de jonge monniken en een paar kinderen een mangoboom geplant als herinnering aan mijn komst, hoe gaaf is dat! En Sareth zei dat ik dan wel terug moest komen om te zien of de boom groeit. 's Avonds bij terugkomst in het dorp heb ik wat ballonnen van thuis meegenomen en samen met de kinderen uit het dorp gaan we helemaal los! Alleen hebben zij natuurlijk veel meer energie, moet zeggen dat ik 's nacht heel goed slaap (met oordoppen in dat wel, want de mensen hier staan rond 4.30u op en maken veel herrie haha).
Gisteren heb ik samen met Sareth en Djan (Sareth's neef) de muren verder gestuukt in de hitte, veel met Sareth gepraat over de problemen die zich voordoen in Cambodja, maar ook in het dorp en wat zijn plannen voor de toekomst zijn en weer een Engelse les gegeven. Echt superleuk om te doen en samen met de kinderen te zingen. Wat een ervaring weer! 's Middags is het te heet om verder te werken en houden we siesta en daarna mag ik een vetkrijttekening maken op de muur van één van de lokalen (zie foto's). In dit lokaal slapen de kinderen die geen ouders meer hebben en niemand die voor ze kan zorgen. Hierna gaan we met de kinderen in een open vrachtwagen en gaan we al zingend naar een berg waar een enorme buddha staat. Samen met de kinderen heb ik meditatieles van Sareth, heel speciaal zo in de stilte op een berg. Na nog een tempel bezocht te hebben gaan we weer terug. Het lijkt wel een schoolreisje.
Bij terugkomst in het dorp krijg ik weer een heerlijke maaltijd voor mn neus en praat ik nog na met Sareth. Ik vind het wel heel tof van hem dat hij zo de tijd neemt. Quality-time met een monnik in Cambodja in een dorp, wie kan dat nou zeggen ;).
Dus ondanks dat we enge beesten in onze slaapkamer hadden (muizen, dikke kakkerlakken, hagedissen) en een kleine schorpioen in de wc, de hitte soms niet te harden was (35 graden in de schaduw) en ik niet met de kinderen kon praten (gelukkig wel een paar Engelse woorden en Sareth die me hielp en we veel liedjes zongen), de wekker elke dag om 6.30u ging en ik spierpijn, blaren en wondjes kreeg door het werken, heb ik er geen seconde spijt van gehad en is dit wel weer een herinnering voor later!!
Straks gaan we siesta houden in de school (daar is het wat koeler) en daarna zingen we met de kinderen nog een keer 'de Happy song' en krijgen ze als beloning een ballon. Ook mag ik namens Reina (via haar ken ik Sareth), haar zoon & vriendin, ouders van die vriendin en mijzelf een donatie doen van 550 dollar voor de organisatie van Sareth! Dan is de terugrit met de tuktuk naar Phnom Penh. Sareth gaat mee en heeft dan nog een referentie voor Es en mij omdat we hem geholpen hebben op zijn school. Ik heb de brief gelezen en ik ben er stiekem wel een beetje trots op! Want nogmaals; een goede referentie van een monnik.. wie kan dat nou zeggen?! :)
Veel liefs vanuit Dom Dek
P.S.: Ik krijg nu net een kokosnoot met een rietje van Sareth die zijn broer uit de palmboom is gaan plukken (ja helemaal bovenin!). Verser kan toch niet ;)
En voor je het weet zit je op een Cambodiaanse bruiloft en sta je de dag erna een bibliotheek te stuken en Engelse les te geven op de school (Angtonlap School)!
Op dit moment zit ik buiten in het huis van Sareth (de monnik) en familie via de laptop mijn verhaal te typen. Oww, en ik heb zooooveel te vertellen. Ik kan wel zeggen dat dit één van mijn hoogtepunten van mijn reis zal zijn. Ik zal het proberen kort te houden...
Es en ik zijn dus zaterdag aangekomen in Phnom Penh, Sareth woont daar in de Uonalom Temple en gaat in Phnom Penh ook naar de Universiteit. We ontmoeten hem in de tempel op zondag en in zijn (slaap)kamer daar vertelt hij ons over wat we gaan doen en over het werk wat hij zelf doet. Een bijzondere man die veel voor de community betekent. Zo heeft hij er voor gezorgd dat er in zijn dorp (Dom Dek) scholen zijn gebouwd en helpt hij mensen in het dorp met problemen en geeft hij mensen voorlichting over HIV en dat is nog maar een begin. Een monnik met een missie dus.
Het grappige was dat ik Sareth nog niet ontmoet had het idee had dat een monnik een soort buddha was en ontzettend spiritueel en onbereikbaar zou zijn, dat je bijvoorbeeld niet naast hem mocht gaan zitten of aanraken, niet in de ogen mag kijken o.i.d. Maar gelukkig is dat allemaal flauwekul en hebben we ontzettend veel lol en kunnen we over alles praten met Sareth.
Die zelfde zondagmiddag stappen Es en ik met Sareth in de tuktuk en rijden we in 1,5 uur naar het dorp, waar we welkom worden ontvangen door de familie van Sareth, we verblijven ook in hun huis. Op de foto's zullen jullie het wel zien, een huis hoog op poten en het dorp doet een beetje middeleeuws aan. Diezelfde avond is er een traditionele bruiloft bezig en mogen we met Sareth gaan kijken. Het is heel normaal als de mensen uit het dorp ook komen ook al ben je niet uitgenodigd, we voelen ons wel een beetje ongemakkelijk aangezien we van alle kanten worden aangestaart. Sommige kinderen en volwassenen zijn wat 'brutaler' en zeggen 'hello hello'. Heel bijzonder om de rituelen te zien. 's Avonds is het partyhardy (al lijkt het meer een kinderfeestje) en doen wij ook nog een dansje. Dan op tijd naar bed, want de wekker gaat weer om 6.00u.
De 2 dagen erna gaan we de muren van de nieuwe bibliotheek stuken en mogen we in de les kijken waar ze 'Kmei' geven (cambodiaans) en Engelse les. Het is zo'n 35 graden dus we zweten wat af, maar oefening baart kunst en het stuken gaat beetje bij beetje beter. Es blijft 2 dagen en de tweede dag mogen we samen een Engelse les geven. We hebben besloten om het liedje 'if your happy and you know it clap your hands' te leren. Het is zo leuk om de kinderen lol te zien hebben en ze vinden het allemaal maar wat interessant.
Es heeft ondertussen afscheid genomen en is terugggeaan met de tuktuk naar Phnom Penh. Gelukkig zie ik haar vanavond nog en hebben we ons 'laatste avondmaal'. Zal wel weer vreemd zijn om alleen te reizen. Na Es haar vertek had Sareth een verassing voor me, we hebben samen met de jonge monniken en een paar kinderen een mangoboom geplant als herinnering aan mijn komst, hoe gaaf is dat! En Sareth zei dat ik dan wel terug moest komen om te zien of de boom groeit. 's Avonds bij terugkomst in het dorp heb ik wat ballonnen van thuis meegenomen en samen met de kinderen uit het dorp gaan we helemaal los! Alleen hebben zij natuurlijk veel meer energie, moet zeggen dat ik 's nacht heel goed slaap (met oordoppen in dat wel, want de mensen hier staan rond 4.30u op en maken veel herrie haha).
Gisteren heb ik samen met Sareth en Djan (Sareth's neef) de muren verder gestuukt in de hitte, veel met Sareth gepraat over de problemen die zich voordoen in Cambodja, maar ook in het dorp en wat zijn plannen voor de toekomst zijn en weer een Engelse les gegeven. Echt superleuk om te doen en samen met de kinderen te zingen. Wat een ervaring weer! 's Middags is het te heet om verder te werken en houden we siesta en daarna mag ik een vetkrijttekening maken op de muur van één van de lokalen (zie foto's). In dit lokaal slapen de kinderen die geen ouders meer hebben en niemand die voor ze kan zorgen. Hierna gaan we met de kinderen in een open vrachtwagen en gaan we al zingend naar een berg waar een enorme buddha staat. Samen met de kinderen heb ik meditatieles van Sareth, heel speciaal zo in de stilte op een berg. Na nog een tempel bezocht te hebben gaan we weer terug. Het lijkt wel een schoolreisje.
Bij terugkomst in het dorp krijg ik weer een heerlijke maaltijd voor mn neus en praat ik nog na met Sareth. Ik vind het wel heel tof van hem dat hij zo de tijd neemt. Quality-time met een monnik in Cambodja in een dorp, wie kan dat nou zeggen ;).
Dus ondanks dat we enge beesten in onze slaapkamer hadden (muizen, dikke kakkerlakken, hagedissen) en een kleine schorpioen in de wc, de hitte soms niet te harden was (35 graden in de schaduw) en ik niet met de kinderen kon praten (gelukkig wel een paar Engelse woorden en Sareth die me hielp en we veel liedjes zongen), de wekker elke dag om 6.30u ging en ik spierpijn, blaren en wondjes kreeg door het werken, heb ik er geen seconde spijt van gehad en is dit wel weer een herinnering voor later!!
Straks gaan we siesta houden in de school (daar is het wat koeler) en daarna zingen we met de kinderen nog een keer 'de Happy song' en krijgen ze als beloning een ballon. Ook mag ik namens Reina (via haar ken ik Sareth), haar zoon & vriendin, ouders van die vriendin en mijzelf een donatie doen van 550 dollar voor de organisatie van Sareth! Dan is de terugrit met de tuktuk naar Phnom Penh. Sareth gaat mee en heeft dan nog een referentie voor Es en mij omdat we hem geholpen hebben op zijn school. Ik heb de brief gelezen en ik ben er stiekem wel een beetje trots op! Want nogmaals; een goede referentie van een monnik.. wie kan dat nou zeggen?! :)
Veel liefs vanuit Dom Dek
P.S.: Ik krijg nu net een kokosnoot met een rietje van Sareth die zijn broer uit de palmboom is gaan plukken (ja helemaal bovenin!). Verser kan toch niet ;)
-
08 Maart 2012 - 16:39
Mary Prins:
wat een verrassing , Martine verteld weer.
dit is ongelooflijk , het is echt een boek( seven years in Tibet)
dat je dit meemaakt, gewoon zo tussen de monnikjes, wel allemaal scheetjes hoor.
en dan zulke prachtige foto"s
geniet lekker verder, groetjes, Piet en Mary -
08 Maart 2012 - 18:19
Ilse & Puk:
Waauuww, dit is wel iets waar ik echt jaloers op ben. Had er wel even willen zijn bij je! Kwam je Kaatje Kwebbel ervaring van pas bij de kids? Konden ze net zo om je lachen als in Zeeland? Echt super hoor! Wat een ervaring! En waar gaat de reis nu heen? -
09 Maart 2012 - 14:33
Ma:
Weer een mooi verhaal, van dit wordt je blij, krijg je een warm gevoel, maar word ik wel jaloers.
Geweldig. -
09 Maart 2012 - 16:08
Linda:
Helemaal leuk hoor alle foto s en je reisverslagje...Was op zoek naar foto die je aniek en mij liet
zien maar staat er zeker niet op? Toen jullie zaten te what s appe...als ik t goed schrijf,is voor mij nl
heel nieuw woord ha ha. Maar goed een mooie reis verder en gr van vieren linda -
09 Maart 2012 - 21:33
Eric:
Bob de Bouwer,
Wat een fantastische tijd heb je, geweldig!
Ik dacht dat Vietnam leuk was (en dat was het!), maar dit klinkt ook erg goed!
Geniet er van, ondanks de beessies :-) -
10 Maart 2012 - 17:35
Sophie:
Smart! Waaaaaaauw super zeg!! en wat een mooie foto's! Ben trots op je. Dat doe je weer fantastisch! Denk aan je! Veel liefs!!! xx -
12 Maart 2012 - 18:19
Peter:
Wat een leuk verhaal Martine! Super dat je zo'n mooie tijd hebt gehad. Ben je al bekeerd tot het boedhisme van Sareth? Wij (nou ach, Carolien in ieder geval) groeten de budda in ons huis nog vaak 3 keer!
groet, Peter (de zoon van Reina) -
13 Maart 2012 - 19:18
Frans A:
de wekker elke dag om 6.30u ging en ik spierpijn, blaren en wondjes kreeg door het werken. Jaja het leven van een bouwvakker gaat natuurlijk niet over rozen! Als je terug bent kun je misschien wel terecht bij 'van hoorne, onze plaatselijke stukdadoor! -
21 Maart 2012 - 13:26
Big Sistah:
Haai Smarty!
Mooie foto's zeg! En wat een scheetjes zijn die kids. Zou ze zo meenemen haha. Zullen de hormonen wel zijn ;-)
Toch mis ik de buttcrack bij het stucen ;-) Ow en je pakkie shag (in je borstzak of onder je oksels whahaha).
Big kiss, Big Siss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
