Do you know where Bill is?!

‘A poor life this is if, full of care we have no time to stand and stare’

En ja hoor, de tijd is aangebroken voor alweer mijn laatste reisverslag van deze reis! Ik ben nu in Bang Saphan en morgen gaan we (yep, ik reis nog steeds met Michel) weer terug naar Bangkok. Mijn laatste bestemming…

Het voelt wel vreemd om na 4 maanden reizen weer naar huis te moeten. Nu heb ik wel een hele goede reden, want ik ben tante geworden en dan kan ik ein-de-lijk mijn neefje zien! En ik heb natuurlijk een supergave reis om naar terug te kijken; vier landen kunnen bezoeken, een paar kilo zwaarder ondertussen (en niet alleen mn backpack ;)), een heeeeleboel foto’s, veel nieuwe mensen ontmoet (dus weer nieuwe vakantieadressen haha), een andere cultuur mogen proeven (vooral het eten was altijd super!) en weer inspiratie opgedaan voor nieuwe plannen. Dus ik mag niet klagen .

Maargoed, ik was gebleven bij het bounty-eiland Koh Pa ngan en de Full Moon Party. We zijn een week op het eiland geweest en het enige wat me goed bijstaat zijn de feestjes op het strand met weer de buckets, goede muziek, heel veel lol en een dag op de scooter waarbij we weer supermooie stranden hebben gezien (ik weet dat ik het woord ‘super’ en ‘gaaf’ veel gebruik, maar dat moet wel! Het is gewoon supergaaf allemaal haha). Misschien dat de avonden voor de Full Moon nog leuker waren dan de FM zelf. De FM was ook leuk hoor. Bijzonder om te zien dat iedereen op zijn of haar manier losgaat en helemaal beschildert met neon-verf en onder invloed van mushroom-shakes halfnaakt de zee inloopt, gewoon omdat het kan. En niemand die in paniek raakt hierover haha. Het feest duurt tot de zon opkomt, maar dat heb ik niet gered, ik vind je moet altijd op je hoogtepunt stoppen. De dag erna was vooral bijkomen en daarna zijn we naar het eiland Koh Tao gegaan. Dit eiland is vooral bekend om het duiken en andere wateractiviteiten. Nu heb ik voornamelijk op het strand gehangen (waar ik, heel dom, in een mierennest of mierenroute ben gaan liggen en werkelijk een heel spoor van beten over mn benen en armen heb gekregen, is tot op heden nog te zien…) en in het water gedobberd. We hadden hier een bungalow op (ja op!) het strand met uitzicht op de zee en palmbomen vanaf onze veranda en ’s nacht het geluid van de golven, zo gaaf!.
Na Koh Tao zijn we naar Krabi gegaan. Dit hield een bijzondere ervaring op een nachtboot in waar we als sardientjes in blik (ik denk, ik blijf even bij de zee-termen) op matrasjes lagen. Dus bang dat je uit bed valt door de golven hoefde je niet te zijn, je buur-man of –vrouw hield je vanzelf tegen.
Krabi is een leuk klein stadje en hier huren we ook weer een scooter om met z’n drieën (Cameron reist nog steeds mee) weer rond te cruisen (wat weer mooie plaatjes oplevert). Onderweg besluiten we met een ferry (kleine longboat) naar Railey te gaan en onderweg is het uitzicht echt ge-wel-dig. Railey heeft een mooi strand en een nog mooiere blauw-heldere zee! Helaas wordt ik hier gestoken/geprikt op mijn voet door een box jelly fish, ofwel een kwal! En nu zijn deze beestjes hier iets gemener dan op Scheveningen. Sjeeeeetje wat een rotgevoel geeft dat! Je moet je voorstellen dat je in een bosje brandnetels stapt en dan nog erger! Dus ik zo snel mogelijk naar de apotheek en krijg ik 3 pillen in mijn mik (een of andere Prednisolom) en een zalfje erop, want de blaren werden al zichtbaar. Blijkbaar heb ik snel genoeg gehandeld, want het schijnt dat binnen 20 minuten verschijnselen als kortademigheid en rugpijnen kunnen voorkomen. De mevrouw van de apotheek vertelde dat er ook mensen aan een kwallenbeet overleden zijn in de laatste maanden, maar dat ze hier maar 1% kwallen hebben in deze tijd van het jaar. ‘Your just unlucky’ zei ze. Great.. Maargoed, na een paar dagen was het over en heb ik nu alleen nog de sporen van de tentakels op mijn voet (valt allemaal mee hoor). In Krabi eten we ’s avonds op de nachtmarkt, dit ga ik thuis missen denk ik.
Vanuit Krabi gaan we nog verder richting het zuiden naar het eiland Koh Lanta en we vinden hier een mooi resort aan zee! Het eiland doet nogal verlaten aan (het is dan ook laagseizoen), maar het is een relaxte sfeer en ook hier weer met de scooter rijden we het hele eiland rond. Onderweg gaan we kayakken in een mangrove en zien we apen (de grootste schijnt Big John te heten) en kolibries en heel veel krabben. Leuk om te doen! Het is duidelijk dat het hier veel meer Moslim is dan in het noorden. De vrouwen dragen hier hoofddoekjes en kun je overal halal-vlees kopen. Wat opzich niet heel gek is, Maleisië is hier vlakbij en daar is 80% Moslim. De laatste avond ga ik met Cameron een kookcursus doen ‘Time for Lime’. En dit was echt weer een hele ervaring die zeker 1 van de highlights van Thailand is geworden. Wat een smaakexplosies! Ik vind het echt mooi om te zien (en vooral te proeven natuurlijk) dat de Thai alle smaken (pittig, zuur, zoet en zout) gebruiken in 1 gerecht, waar wij in Nederland alleen maar 1 smaak ‘pakken’. Het eerste gerecht was Rijst met een pittige Thaise salade, gegrilde vis en loempia’s en het tweede gerecht was Rijst met Panang Curry en een pittige garnalensoep. We kregen eerst uitleg over de verschillende kruiden en ingrediënten en in totaal hebben we 5 uur staan koken onder leiding van een Thaise kokkin en natuurlijk hebben we alles zelf op mogen eten. Ik heb met ingrediënten gewerkt waar ik nog nooit mee had gewerkt en er vielen wel wat kwartjes over welke smaken ik de afgelopen weken geproefd had tijdens het eten, maar ze niet thuis kon brengen. Heel interessant om de Thaise keuken zo te kunnen proeven. Kan ik ondertussen een beetje tegen pittig eten, verlaat ik over 5 dagen het land haha.
En nu zijn we in Bang Saphan en heb ik afscheid genomen van Cameron die eerst nog een weekje naar het noorden gaat, voordat hij naar huis vliegt.
Een paar dingen die nog opmerkelijk zijn die ik even met jullie wil delen; overal (maar dan ook overal) zie je grote foto’s van de koning. Het schijnt dat als je in het openbaar de koning beledigd of negatief over de beste man praat je opgepakt kan worden en in de gevangenis beland! Vrijheid van meningsuiting wordt hier toch anders gezien… Ook grappig is dat hier de weg wordt uitgelegd naar aanleiding van de 24-uurs supermarkt ‘7-eleven’. Dus ‘bij de eerste 7-eleven links…’ enz. En ook op elke hoek zie je ze! Wat op zich handig is als je nog even een fles water moet kopen. En we hebben een nieuwe manier bedacht om de rekening (the bill) te vragen in restaurants; ‘Do you know where Bill is?’ en verstaan de mensen waarschijnlijk alleen ‘bill’ en krijgen we netjes de rekening op tafel. Wat natuurlijk hilarisch is als ze er weeeeer intrappen. Zo flauw!

En dat was het dan weer… Vanavond mogen we eten bij de mensen van het guesthouse waar we verblijven en morgen dus naar Bangkok! 23 mei kom ik, als alles goed mag gaan, weer thuis aan en mag ik hopelijk weer aan de hollandse pot, want die heb ik wel gemist!

Het eerste wat ik ga doen op Schiphol is een bruin broodje kaas halen denk ik…

Supergaaf (;)) dat jullie me gevolgd hebben en ik heb elke keer weer uitgekeken naar jullie reacties en berichtjes! Bedankt daarvoor en tot heel gauw!!!

Liefs vanuit een geweldig Thailand, Martine