Gewoon omdat het kan
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
17 Maart 2012 | Cambodja, Khett Batdambang
Hallo vanuit Battambang!
Waar zal ik eens beginnen? En waar ben ik ook al weer allemaal geweest? Leuk dat reizen, maar je doet zoveel! ;)
Zoals ik eerder schreef zou ik nog met de kinderen van de school zingen en afscheid nemen. Dit was allemaal erg leuk, de kinderen leefden zich uit met de ballonnen en ik heb namens Es en mij nog koekjes uitgedeeld. Ook heb ik het geld gegeven aan Sareth die er duidelijk blij mee was. Es en ik hebben de moeder van Sareth nog een brief geschreven die Sareth vertlaald heeft. Afscheid nemen en toen in de tuktuk weer naar Pnom Penh waar ik alle indrukken toch wel even moest verwerken... De laatste dag ben ik helaas ook ziek geworden, dat hoort erbij zeggen ze, dus de wc was mijn vriend (best nog lastig op zo'n squad-wc.. de details zal ik jullie weer besparen) en de dag na het afscheid ben ik lekker op de hostelkamer gebleven, gelezen en Sareth nog opgezocht voor de referentie.
De volgende dag ben ik samen met Sareth naar de Killing Fields geweest en Prison S21. Misschien hebben jullie hier al wel eens over gehoord. Toen de Rode Kmer aan de macht was hebben zij ongeveer 3 miljoen mensen (op een bevolking van 7 miljoen) tussen 1975 en 1979 gedood. In de gevangenis (wat vroeger een school was, hoe bizar) werden de mensen eerst gemarteld en daarna naar de Killing fields gebracht om op gruwelijke wijze vermoord te worden. Er stond bijvoorbeeld een boom waartegen de baby's dood werden gegooid, scheelde weer een kogel.. Hoe ziek... In de Killing Fields zie je de massagraven en verteld Sareth over hoe dit allemaal ging. Hierna naar de gevangenis waar vreselijke beelden te zien zijn en de verhalen van die mensen die vermoord zijn.. Mensen (monniken, leerkrachten, artsen, ambtenaren, militairen, intellectuelen, noem maar op) werden geëxecuteerd, vaak zonder reden of voor lichte vergrijpen. Zelfs het dragen van een bril of nette kleding, of het in bezit hebben van een boek was genoeg reden. Ik was hierna helemaal van slag, vooral ook het idee dat het zo'n 30 jaar geleden is dus nog niet eens zo lang terug.
Gelukkig ontmoet ik in het hostel hele leuke mensen en word ik afgeleid. Ik reis af met de bus naar Shinoukville. Hier zou ik eigenlijk niet heengaan, maar toen ik hoorde dat er een strand was en leuke feestjes kon ik dit niet aan me voorbij laten gaan. Even het hoofd leeg. En dat heb ik geweten! Ik zie hier Es weer en ontmoet 2 vrienden en een neef van 1 van die vrienden van Es (zij is de link tussen ons) en dit klikt heel goed. En om het maar subtiel te omschrijven, de feestjes gaan ook heel goed! Ik denk dat ik sommige dingen maar beter voor me moet houden maar laat ik het zo opsommen; lekkere muziek, heerlijke drankjes, leuke mensen, veeeel dansen, op de bar en 's nachts tijdens een stapavond de zee in... Gewoon, omdat het kan! En overdag hangen we eigenlijk op het strand. Het is net Spanje alleen dan wat goedkoper ;).
En toen dachten Es en ik 'even' met de nachtbus verder te reizen naar Battambang... Ok, we zijn aangekomen uiteindelijk, maar daar is ook alles mee gezegd. Wat een 'hell of a ride'! Eerst was de bus ons vergeten op te halen, uiteindelijk kwam deze terug. Opzich leuk, een slaapbus, een bus met bedden ipv stoelen, heel cosy. Toen we in Pnom Penh aankwamen moesten we overstappen op een volgende bus en dit was echt 'minder fijn' (ja ik hou me in).. Helemaal volgepropt met locals en toeristen (waarschijnlijk overboekt) en overal spullen. Wij werden achterin geplaatst en omdat er achter mijn stoel een enorme doos stond kon de leuning van mijn stoel alleen maar kaarsrecht omhoog, en we moesten nog 8 uur!! Dus ik heb niet kunnen slapen, heb het nog half op een trapje in het gangpad geprobeerd, maar dat heb ik ook opgegeven toen ik steeds de zweetvoeten in mn nek kreeg... Maar dit is nog maar het begin! Op een gegeven moment moesten we met zn allen de bus uit, wij nog vragen (ongeveer 5 keer); zijn we nu in Battambang?' Jaaaajaja. Niet dus! Staan we gewoon aan de grenspost met Thailand en zijn we 2 uur tever gereden!! Aaaagghh en niemand heeft ons gezegd dat we eruit moesten. Dus moesten we (ondertussen doodop en hongerig) weeeeer een andere bus boeken en 2 uur terug naar Battambang! Eerst duurde het al lang want overal moesten er mensen opgepikt worden die om de 20m langs de weg stonden, keiharde karaoke op de tv in de bus en een hyperactieve Vietnamees naast me. Mijn dag kon niet meer stuk...
Maar wat ben je dan blij als je ein-de-lijk bij je hotel staat en aardige mensen je willen helpen... Eerst eten een powernap en we komen weer een beetje bij.
Vandaag zijn we met tuktuk-driver Coco Chanel (ja zo noemt hij zichzelf) naar de bamboetrein gegaan en 1 van de oudste Hindoe-tempels in Cambodja (deze is nog ouder dan die in Angkor Wat). Ook gaan we naar de Killing Caves. Weer een plek waar de Rode Kmer mensen executeerde, ze duwden de mensen (ook kinderen) zo naar beneden of onthoofden ze hier. De bamboetrein is wel heel grappig, als je een tegenligger tegenkomt moet een van de twee van het spoor af, de ander erdoor laten en alles weer terug op de rails plaatsen. En heeeeet dat het hier is! 38 graden in de schaduw dus we doen alles op ons gemak. Nu even bijkomen op de hotelkamer.
Ik moet zeggen dat ik mijn 'infobesitas' wel goed kan voeden hier. Overal hebben ze wifi in de hotels en ook in restaurants, ideaal. Ik had me bedacht dat ik tijdens mn reis me niet teveel met thuis bezig wilde houden, maar ik vind het toch wel erg gezellig om af en toe te whatsappen of op facebook te kijken. Jep, ik ben ook verlsaafd... Hier lopen de mensen echt allemaal met mobieltjes en worden ook om de minuut gebeld. Van de oudste Nokia's 3310 t/m de Iphone. Cambodja is een arm land, maar qua mobiele telefonie komen ze aardig mee heb ik het idee.
De mensen hier zijn ook heel aardig, de muggen daarintegen zijn echt nasty! Ik kan er elke dag wel een paar muggenbulten bij tellen (ook al douche ik me bijna met deet, antimug). Dikke zwarte muggen en wij westerse mensen zijn natuurlijk extra lekker (qua bloed dan he).
Morgen gaan we naar Siem Riep waar Angkor Wat is. Ik ben benieuwd!
Het is weer een heeeeel verhaal geworden, maar ik moet het toch echt allemaal aan jullie kwijt!
Tot gauw en veel liefs!
:)
Waar zal ik eens beginnen? En waar ben ik ook al weer allemaal geweest? Leuk dat reizen, maar je doet zoveel! ;)
Zoals ik eerder schreef zou ik nog met de kinderen van de school zingen en afscheid nemen. Dit was allemaal erg leuk, de kinderen leefden zich uit met de ballonnen en ik heb namens Es en mij nog koekjes uitgedeeld. Ook heb ik het geld gegeven aan Sareth die er duidelijk blij mee was. Es en ik hebben de moeder van Sareth nog een brief geschreven die Sareth vertlaald heeft. Afscheid nemen en toen in de tuktuk weer naar Pnom Penh waar ik alle indrukken toch wel even moest verwerken... De laatste dag ben ik helaas ook ziek geworden, dat hoort erbij zeggen ze, dus de wc was mijn vriend (best nog lastig op zo'n squad-wc.. de details zal ik jullie weer besparen) en de dag na het afscheid ben ik lekker op de hostelkamer gebleven, gelezen en Sareth nog opgezocht voor de referentie.
De volgende dag ben ik samen met Sareth naar de Killing Fields geweest en Prison S21. Misschien hebben jullie hier al wel eens over gehoord. Toen de Rode Kmer aan de macht was hebben zij ongeveer 3 miljoen mensen (op een bevolking van 7 miljoen) tussen 1975 en 1979 gedood. In de gevangenis (wat vroeger een school was, hoe bizar) werden de mensen eerst gemarteld en daarna naar de Killing fields gebracht om op gruwelijke wijze vermoord te worden. Er stond bijvoorbeeld een boom waartegen de baby's dood werden gegooid, scheelde weer een kogel.. Hoe ziek... In de Killing Fields zie je de massagraven en verteld Sareth over hoe dit allemaal ging. Hierna naar de gevangenis waar vreselijke beelden te zien zijn en de verhalen van die mensen die vermoord zijn.. Mensen (monniken, leerkrachten, artsen, ambtenaren, militairen, intellectuelen, noem maar op) werden geëxecuteerd, vaak zonder reden of voor lichte vergrijpen. Zelfs het dragen van een bril of nette kleding, of het in bezit hebben van een boek was genoeg reden. Ik was hierna helemaal van slag, vooral ook het idee dat het zo'n 30 jaar geleden is dus nog niet eens zo lang terug.
Gelukkig ontmoet ik in het hostel hele leuke mensen en word ik afgeleid. Ik reis af met de bus naar Shinoukville. Hier zou ik eigenlijk niet heengaan, maar toen ik hoorde dat er een strand was en leuke feestjes kon ik dit niet aan me voorbij laten gaan. Even het hoofd leeg. En dat heb ik geweten! Ik zie hier Es weer en ontmoet 2 vrienden en een neef van 1 van die vrienden van Es (zij is de link tussen ons) en dit klikt heel goed. En om het maar subtiel te omschrijven, de feestjes gaan ook heel goed! Ik denk dat ik sommige dingen maar beter voor me moet houden maar laat ik het zo opsommen; lekkere muziek, heerlijke drankjes, leuke mensen, veeeel dansen, op de bar en 's nachts tijdens een stapavond de zee in... Gewoon, omdat het kan! En overdag hangen we eigenlijk op het strand. Het is net Spanje alleen dan wat goedkoper ;).
En toen dachten Es en ik 'even' met de nachtbus verder te reizen naar Battambang... Ok, we zijn aangekomen uiteindelijk, maar daar is ook alles mee gezegd. Wat een 'hell of a ride'! Eerst was de bus ons vergeten op te halen, uiteindelijk kwam deze terug. Opzich leuk, een slaapbus, een bus met bedden ipv stoelen, heel cosy. Toen we in Pnom Penh aankwamen moesten we overstappen op een volgende bus en dit was echt 'minder fijn' (ja ik hou me in).. Helemaal volgepropt met locals en toeristen (waarschijnlijk overboekt) en overal spullen. Wij werden achterin geplaatst en omdat er achter mijn stoel een enorme doos stond kon de leuning van mijn stoel alleen maar kaarsrecht omhoog, en we moesten nog 8 uur!! Dus ik heb niet kunnen slapen, heb het nog half op een trapje in het gangpad geprobeerd, maar dat heb ik ook opgegeven toen ik steeds de zweetvoeten in mn nek kreeg... Maar dit is nog maar het begin! Op een gegeven moment moesten we met zn allen de bus uit, wij nog vragen (ongeveer 5 keer); zijn we nu in Battambang?' Jaaaajaja. Niet dus! Staan we gewoon aan de grenspost met Thailand en zijn we 2 uur tever gereden!! Aaaagghh en niemand heeft ons gezegd dat we eruit moesten. Dus moesten we (ondertussen doodop en hongerig) weeeeer een andere bus boeken en 2 uur terug naar Battambang! Eerst duurde het al lang want overal moesten er mensen opgepikt worden die om de 20m langs de weg stonden, keiharde karaoke op de tv in de bus en een hyperactieve Vietnamees naast me. Mijn dag kon niet meer stuk...
Maar wat ben je dan blij als je ein-de-lijk bij je hotel staat en aardige mensen je willen helpen... Eerst eten een powernap en we komen weer een beetje bij.
Vandaag zijn we met tuktuk-driver Coco Chanel (ja zo noemt hij zichzelf) naar de bamboetrein gegaan en 1 van de oudste Hindoe-tempels in Cambodja (deze is nog ouder dan die in Angkor Wat). Ook gaan we naar de Killing Caves. Weer een plek waar de Rode Kmer mensen executeerde, ze duwden de mensen (ook kinderen) zo naar beneden of onthoofden ze hier. De bamboetrein is wel heel grappig, als je een tegenligger tegenkomt moet een van de twee van het spoor af, de ander erdoor laten en alles weer terug op de rails plaatsen. En heeeeet dat het hier is! 38 graden in de schaduw dus we doen alles op ons gemak. Nu even bijkomen op de hotelkamer.
Ik moet zeggen dat ik mijn 'infobesitas' wel goed kan voeden hier. Overal hebben ze wifi in de hotels en ook in restaurants, ideaal. Ik had me bedacht dat ik tijdens mn reis me niet teveel met thuis bezig wilde houden, maar ik vind het toch wel erg gezellig om af en toe te whatsappen of op facebook te kijken. Jep, ik ben ook verlsaafd... Hier lopen de mensen echt allemaal met mobieltjes en worden ook om de minuut gebeld. Van de oudste Nokia's 3310 t/m de Iphone. Cambodja is een arm land, maar qua mobiele telefonie komen ze aardig mee heb ik het idee.
De mensen hier zijn ook heel aardig, de muggen daarintegen zijn echt nasty! Ik kan er elke dag wel een paar muggenbulten bij tellen (ook al douche ik me bijna met deet, antimug). Dikke zwarte muggen en wij westerse mensen zijn natuurlijk extra lekker (qua bloed dan he).
Morgen gaan we naar Siem Riep waar Angkor Wat is. Ik ben benieuwd!
Het is weer een heeeeel verhaal geworden, maar ik moet het toch echt allemaal aan jullie kwijt!
Tot gauw en veel liefs!
:)
-
17 Maart 2012 - 10:52
Eric:
Geweldig.....geweldig.....en nog eens geweldig....!!!
Prachtig verhaal weer. En ondanks 'kleine tegenslagen':) klinkt het zeer aantrekkelijk allemaal.
Mmm....misschien moet dat dan toch maar mijn volgende reis worden....of NZ....of Canada....of... :-)
Geniet er maar flink van!! -
17 Maart 2012 - 15:37
Henk En Monique :
Geweldig wat je allemaal mee maakt, ben toch wel een beetje jaloers :). IK heb het erg naar m'n zin in HIA. Geniet nog maar van alles. -
19 Maart 2012 - 19:06
Astrea:
Zo avonturierster, wat een verhalen allemaal! Om jaloers op te worden. Ik hoop dat die ADHD vietnamees je niet te veel aan het werk liet denken.
Nu nog lekker ver weg, geniet van alle mooie dingen die je mee maakt en aan de kleine tegenslagen zal je straks lachend terug denken.
Leuk dat wij een klein beetje mee mogen genieten van je reis.
Ik ben benieuwd naar de volgende foto's.
Veel plezier nog, geniet ervan!!! -
20 Maart 2012 - 20:32
Reina:
Martine,
Ja, wat leuk de bamboetrein in Battambang en nu veel moois weer in Angkor Wat!
Groet,reina -
21 Maart 2012 - 13:20
Big Sistah:
Haai Smarty!
Lekker volkje... Mag hopen dat de mentaliteit iets gezelliger is geworden hahaha. Anders moet je je maar ff blond gedragen, aangezien ze de slimme mensen een kopje kleiner maakten. Ach trouwens, als ze je onder invloed van een of andere plaatselijk drankje op een bar zien wiebelen dan kom je er vast mee weg hahaha. Grapjuhhhh!
Big kiss, Big Siss -
24 Maart 2012 - 08:55
Ilse C:
Heelloo! Ik vind het eigenlijk wel leuk hoor dat je je bezig houdt met het thuisfront!! :) Het ziet er allemaal mooi en goed uit zeg! Jij ook, al kleurtje! :)
Veel plezier in Laos! Ben weer benieuwd! -
29 Maart 2012 - 17:00
Broodje Jet:
Hoi lieve Martine,
Het heeft even geduurd voordat ik reageer op je nieuwsbrieven, maar volgens mij ben je nog wel even onderweg, dus het kan nog! Wat een geweldige reis met onuitwisbare ervaringen maak jij, meisje. Geweldig om te lezen hoe het je daar vergaat. Moet je eigenlijk geen reisleidster worden bij zo'n eco-reisburo (SNP) of zoiets? Lijkt me wel wat voor jou.
Intussen in Gorinchem gaat het leven 'gewoon' door: Flip, Arie, Peter en Maurice hebben in 14 dagen tijd een prachtig nieuw terras gemaakt aan het water (van tropische hardhout), Hanke's buik groeit gestaag, 1 april begint haar vervanger die ze vast gaat inwerken en ze hebben het 'broodje Jet' van de kaart gegooid, omdat er niet zo veel vraag naar zou zijn!!!!! Snik.....
De mensen, zowel beroepskrachten als cliënten beginnen aardig hun draai te vinden hier, geloof ik.
Er is wel een hoop gedoe geweest over de Smulsmurfen, maar 'at the end of the day' is het allemaal op zijn pootjes terecht gekomen en is momenteel Gerda, een Surinaams gemeenteraadslid, met de kinderen aan het koken: volgende week eten we dan een Surinaamse maaltijd. Misschien kan ik daarmee het bestuur wel wat milder stemmen, als ze mee mogen eten, hihi!
Zelf ga ik binnenkort weer beginnen met de bosdagen in de Drunense Duinen, onze Nederlandse woestijn..... Ik heb er zin in! Volgend weekend met Rosa naar Parijs voor drie dagen, met zijn tweetjes, heb ik ook veel zin in.
Natuurlijk missen we je hier en wie weet zien we je nog eens als invalkracht bij Syndion terug.
Ik wens je nog een geweldig vervolg van je reis en zorg goed voor jezelf. Liefs, Jetxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
